Dikkatimi çekti, küçüktü elleri, ayakları..
Küçüktü, hatta küçücüktü kendisi. Eğilmiş çöpün içine, hiç iğrenmeden karıştırıyordu kolu-komşunun ve bizimde fazla görüp/ beğenmeyip attığımız aşı, ekmeği.. Merak ya, sormuş oldum birden :
- Ne arıyorsun çocuk?
...verilebilecek tek cevap vardı, göremediğimiz ve görsekte görmemezlikten geldiğimiz..
- insanlığı arıyorum abi.
