son sayfayı okurken insanın yüzü garip bir hal alır. kitabı kaç kez okursanız okuyun, yine de her defasında o garip yüz ifadesi size de yerleşir. son sayfasından birebir aktarıyorum:
--spoiler--
daha yirmi-otuz metre kadar uzaklaşmışlardı ki, oldukları yerde kalakaldılar. çiftlik evinde bir gürültüdür kopmuştu. geri dönüp hızla eve koştular ve pencereden içeri baktılar. evde korkunç bir kavga patlak vermişti: bağırıp çağırmalar, masaya vurmalar, kuşkulu sert bakışlar, küfür kıyamet... anlaşıldığı kadarıyla kavganın nedeni, napoléon ile bay pilkington'ın aynı elde maça ası çıkarmış olmalarıydı.
içeride on ikisi de öfkeyle bağırıyor, on ikisi de birbirine benziyordu. artık domuzların yüzlerine ne olduğu anlaşılmıştı. dışarıdaki hayvanlar, bir domuzların yüzlerine, bir insanların yüzlerine bakıyor, ama birbirlerinden ayırt edemiyorlardı.
--spoiler--
