avcuma aldım bikaç kelimeyi; cebime koydum tarifeli hayat yolunda.. her soluklandığımda çıkardım ceplerimden. soluklandım dediysem, rahatlık gelmesin aklınıza; kendimi dinlediğim zamanlardır kastım. cebimdekilerden biri 'keske', biri 'huzun', biri 'yalnızlık'.. Yolun ortasında anlıyorum şimdi: yol doğru, nispeten yolcu doğru, meğer cebime koyduklarımdaymış tek yanlış!
