doğası gereği; kadınlar yap(a)mayacakları şeyleri söylemeyeceklerinden, öyle her şeye afilli sözler bulup yazmazlar.. cünkü onlar laf cambazlıklarından daha çok (evet erkeklerin yaptığı tam olarak budur) ortada somut bir şeyler görmek isterler. kendileri böyle olduğundan karşıdan da bunu beklerler.
erkek yazar ve şairler sayıca çok daha fazladır doğrudur fakat neden;
bunun ilk nedeni deneyimleri elbette kadınlardan fazla olduğundan ister istemez daha yoğun duygular yaşarlar..
ikinci nedeni; hiç onun olmayacağını bilse bile bir kadının peşinden ömür boyu koşacak kadar hayalcileri de vardır..
üçüncü nedeni; güzellikleri yazarak ve söyleyerek eskitmek istemezler,
dördüncü nedeni; boşboğazlık yapıp (erkekler gibi) her hoşlandığı kişiye methiyeler düzmezler. her karşılaşıp etkilendiği kimseyi kandırma inandırma ihtiyacında hissetmezler.
işte bu ve benzeri nedenler yüzünden kadınlar daha az şey söyleyip daha çok iş yapma peşindedirler...
her güzelliğin bir ruhu olduğu gibi yazının da bir ruhu olduğuna inanıp ona göre davranırlar vara yoğa kelimelerini saçıp savurmazlar efenim...
