hiç unutmam, 2 yıl önce almanya'ya, dayımın yanına gidiyorum. daha önce hiç uçağa binmedim ve 3 saat süren yolculukta kendimim, kimsem yok. az buçuk ingilizce biliyorum. uçağa bindim, türk yolcu çok az. sıramı buldum, oturdum. inanılmaz korkuyordum öyle böyle bir korku değil ama. altıma leğen koysalar oraya sıçabilirdim yani. neyse. uçak yavaş yavaş kalkmaya başladı. yanımda alman görünümlü biri var, sarışın falan. hostes kemerleri bağlayın dedi, bağladım. oraya bir halat getirseler ona bile kendimi bağlardım yani. elim ayağım titriyordu. yanımdaki kadına ingilizce ''başka bir şey yapmamız gerekiyor mu?'' dedim. ''hayır, yeterli'' dedi. gülümsedim ve yusuflar eşliğinde uçak havalandı. kabin basıncının hepsini içime almıştım sanki. nefes alamıyordum. kadın, ingilizce ''korkma bu kadar'' dedi. ben de türkçe ''siktir git lan uçağa ilk binen sen değilsin tabii'' dedim. o an bana 15-20 civarında kişi dönüp baktı. o an anladım uçakta kaç türk olduğunu.
