Sesim çıkmıyor, tepkisiz kalıyorum yine.
Ama kızdım, kırıldım çok.
Kızmak dedim de, anlatacaklarım vardı. Hani olacakları biliyormuşum gibi bugüne kadar beklemişim.
Bu arada fonda Sertap Erener olsun :P
"öylee çok şey var kii içimdeee, hep sustuk konuşmak yerineee..
konuşamadığmz her ne varsa seninlee, sakladım gözlerimdee!.. "
Düşüncelerimiz, yaptıklarımız çok farklı..
Sevmişim ben.. ilk "seni seviyorum" dediği tarihi not etmişim.. Adını gördüğüm her yere milyon kere yazmışım..
Saatlerce özene bezene yazılar yazmışım ona, toplamışım bi kutuda..
Ona göre basit, bana göre 'değerli' ne varsa yapmışım..
Bi bakmışım o gitmiş..
Daha farklı davranabilirdi..
Ne bileyim konuşmayabilirdi, mesajlarıma cevap vermeyebilirdi, sürekli trip atabilirdi, görmezlikten gelebilirdi ama gitmeyebilirdi.
O zaman benim içimde hep bi umut olabilirdi, daha düzgün yaşayabilirdim.
Kimbilir, belki..
Yani belkii daha güzel şeyler olabilirdi, güzel şeyler yaşayabilirdik..
Aşık olabilirdik, arkadaşlarımla tanıştırırdım, ne bileyim hayatına alırdı beni.
Sora isterse "yine" giderdi.
Hani mesela bi kutu dolusu fotoğraflarımız olabilirdi..
O gittiğinde sinirden hepsini yakardım. Sora yüzünü görmeyi özlediğim için günlerce ağlardım.
Bana yazdığı mektuplar olabilirdii, o zaman telefonumda mesajlarını saklamak zorunda kalmazdım.
Bende kalan bi eşyası olsa, yakar yıkar atardım. O zaman belki unuturdum yani.
Bişeylere zarar vererek avunurdum belki..
Belki diyorum ya, "belki" işte..
Ben bütün bunları 'kurarken' aklıma geliyor, "düşünüyorum ne kadar yer etmiş olabilirim?" :'))
Herneyse..
Toparlayamadım pek fazlaa..
Ama nasıl diyordu şarkıda.. " yaşanmamışları düşünüp, kuytularda üzülürüm.. "
Evet bunun gibi bişey.
