90'larda taksim'de bırakın adını, yerini bile hatılamadığım bir barda sahne almışlardı. tıklım tıklımdı, insanlar barın dışına, yola taşmışlardı dinlemek için!
ne de olsa hepimiz, bir defa sözcükler ağzından dökülmüş, tükürdüğünü yalamayacak ve geri dönemeyecek insanlardık. en komiği, bulutsuzluk özlemi dinlemeden önce hiç birimiz bunun farkına varamamıştık! şimdi her nefes alışımız bayrammış, onu anlıyoruz. *
