Büyüdükçe gözleri açılır insanın. Yapılan yanlışları, dönen dolapları görmeye, dost dedikleri insanların arkadaş dahi olmadığının farkına varır. Zamanın lanetlediği herkes gibi, annesi, babası ve daha sonra tüm sevdiklerini kaybeder. Artık kan bağı da kalmayınca dünya ile arasında, giderek uzaklaşır yaşamdan ve kendi kabuğuna çekilir. Artık ne sevilecek bir sevgili vardır onun için ne de yalnızlığını anlatabileceği bir dost.
