an itibariyle beni istifa etmem için gaza getiren durumdur. hele ki şu anda karşımda kendini bi bok zannederek gevrek gevrek konuşan müdürümü gördükçe daha da bir içimi huzur kaplıyor. içimden be ağzına sıçtımın adamı al şubeni kıçına sok, bu kadar kendini önemseyen ama aslında bi sikim olmayan insanların toplandığı başka bir yer görmemiş olmama rağmen bu göte güvende neyin nesi sığır nidaları yükseliyor. yaşım 29 olmaz diye bırakmadım ama kesinlikle kırıp dizimi kpss çalışacam, bu kadar işsiz varken böle konuşmak istemiyorum ama allah kimseyi düşürmesin benim çalıştığım yere, tam 4 yıldır bir insan her sabah mı ağlayarak gider ya işe hayata küstüm resmen bu pislikler yüzünden, aman bu yaştan sonra annemden babamdan harçlık mı isticem, yok yük olmayım tripleri falan, yok artık geçti bildiğin yük olacam lan bu önümüzdeki yıl, versinler harçlığımı göndersinler dersaneye, genişim lan banane artık, hayır benimle beraber onlarda çürüdü gitti. zavallı annem kızım çok mutsuzsun bırak ben okuturum seni diyo ya, nasıl bi eziyetse artık. öss ye bile girdim lan. fakirin ekmeği umut amk. senelerce okuduk bi bok olamadık belki 29 undan sonra oluruz, bi bok olamayız ama çaresizlik insana neler yaptırıyor. deselerdi bir iş bulacan çalışacan ama mutsuz olacan diye, hayatta inanmazdım. ne yapıyolar sanki hayat kadınlığı mı derdim. yok arkadaş yok, oluyomuş. büyük lokma yicen ama büyük sıçmıcan. haftaya şöle işin en yoğun olduğu gün, sap gibi bana muhtaçlarken patlatıyorum istifayı, öle göt gibi kalsın şerefsizler.
