ayna hakkında
Anlama ve kendini görme konusunda bambaşka bir algı tekniği geliştiren ve seyircisiyle bambaşka bir dille konuşan dünyanın şapka çıkardığı Rus yönetmen Tarkovsky'nin hepsi birer başyapıt olan filmlerinden, belki de en zor ve en çarpıcı filmi... 2. Dünya Savaşı'nın karanlık günlerini anlatan film, yönetmenin kendi çocukluğundan izler taşıyor. Kendine has sinema diliyle ve benzersiz görsel zenginliğiyle izleyiciyi sarsan ve çocukluğun masumiyetinin savaşın dehşetine kurban gidişini anlatan "Ayna", yönetmenin kişisel tutkularını ve ideallerini yansıtıyor. Kuşkusuz izleyicinin olayları yönetmenin gözünden algılaması beklenemez fakat filmin örgüsündeki karmaşa, tatlı ama sindirimi zor bir yemek gibi.
Ayna, çok yönlü bir sanatçı olarak Andrei Tarkovsky;nin, kendi kişisel tarihine tuttuğu bir aynada gördüklerinin, o aynaya yansıttığı ;görüntülerin, anların şiirsel bir anlatımıdır. Ayna`da kurulan örgünün kişiselliği ve filmin bir şiir olarak okunabilme hususiyetini içermesi, ilk bakışta izleyici açısından çok yönlü zorlukları doğuruyor gibidir. Tarkovskynin Aynası, hem karmaşık bir geçmişe sahip olan sanatçının coşkusuna, hüznüne, yalnızlığına ve çocukluğuna hem de sanatçının nezdinde insan oluşumuza tutulmuştur. Dünyadaki varlığımıza, şimdi-burada oluşumuza, geçmişimize tutulan ve yaşamın kimyasını ve içerdiği mucizevi unsurları bize gösteren büyülü bir Ayna.
Bir sinema filmi olarak Ayna, yaşamın karmaşık, renkli, açık ya da bizzat onu yaşayan kişi tarafından bile anlamlandırılamayan dokusunu, şiirsel ve görsel açıdan olağanüstü bir biçimde anlatan bir başyapıttır. Sanatın amacını kendine ve çevresine, insanın varlığının anlamını açıklamak ve dünyadaki var oluş nedenlerini göstermek olduğuna inanan bir yönetmenin yapıtı olarak Ayna, yaşamın hem olağan akışına hem de kişiselliğine göndermeler yapar.
