empati eksikliğinin başta getirdiğini düşündüğüm durumdur. kişi o kadar şahsına münhasır davranır ki, etrafında ne olup bittiği umrunda bile değildir. hele bu denli sahiplenme duygusu yüksek kişiler gelip niye memleket bu halde diye eleştiri yaparsa yuh artık dedirtir. Suratına şöyle haykırmak isterim:
arkadaşım, sen başlı başına ekonomiye zarar yazıyorsun. kimse senin keyfin için araca zor binmek ya da binememek zorunda değil. kimse senin kıçına başına sürterek araçta ilerlemek zorunda da değil. sen de, sonradan araca binen de aynı ücreti veriyorsunuz, senin özel arabanmış gibi davranma lüksün de yok. senin yüzünden araç geç kalktı, birileri işine geç kaldı, gıcık ettiğin birileri de gün içinde senin hıncını başka birinden çıkartacak. senin gibi 100.000 adam olsa ülke batırmaya yeter, ama maalesef bundan çok daha fazlasınız. ööf öf!
Başlığı açan arkadaşın yazısına kısa bir referans verip geçecektim, sinir patlaması yaşadım be sözlük! bunun başka bir versiyonu için
(bkz: toplu taşıma araçlarında gelen yayılma duygusu)
