inanılmaz bir şeydir. okuduğum anda göz yaşlarının süzülmesine sebebiyet vermiş olandır.
çok özledim sözlük eskiyi, küçüklüğümü, onları. onlar yakın değil artık. ben büyüdüm. o küçük çocuk değilim. annem bakkaldan her geldiğinde cebini "acaba sürpriz yumurta aldı mı ki?" diye karıştıran ufak çocuk değilim. babamı her sabah işine uğurlayan, işten geldiğinde kapıyı açan, üstünü değiştirip koltuğuna oturduğunda başına masaj yapıp, ellerimi alnına koyup rahatladın mı diyemeyip "yağatladın mı?" diye soran ufak değilim.
ama hala apar topar çıkmam gerektiğinde annemin cüzdanından bozukluk yürüten adamım. bu geçmedi, annemde de bozukluk hiç bitmedi. bitmesin. onlar bitmesin ben bitmeden. görmeyeyim yokluklarını. daha torunları benim yaptıklarımı yapacak onlara. daha çok var. çok var. bir şey olmaz onlara. gitmezler yanımdan. bırakmazlar beni. değil mi?
