üniversiteyi bitirdikten sonra karavana atlayıp dünya turuna çıkmak.***. hayalleri olmasa insan ne ki zaten. aslında daha çılgınca olanı bugün çantamı toplayıp yola çıkmak, okulu falan sallayıp sadece hayatımı yaşamak. orada burada kısa süreli saçma işler yaparak para kazanmak zorunda kalmak ama gerçekten yaşamak, öyle yarış atı gibi sınavlara koşturarak değil. belki yarın ölürüm kim bilir? neden çalışarak geleceğe yatırım yaparken bugünümü kaybediyorum. hem de en güzel günlerimi.. oysa insan hayattan çok daha fazla ders alıyor, kendini geliştirmek için de bir öğretmene gerek yok istiyorsan her halde yaparsın. ispanyolca öğrenirdim, italyanca, portekizce, fince. benim matematikle falan derdim yok ki. dans etmeyi öğrenirdim, flamenko, salsa.. o buz gibi havasına rağmen norveç, isveç, finlandiya gibi ülkelere gider konser peşinde koşturur boynum kırılacak gibi hissedene kadar headbang yapardım. bir de motorum olsa off hayat ne güzel olurdu. sonra yine rio'ya gider ısınırdım, güneş iyidir ne de olsa. sonra yine, yine başka ülkelere başka bir müziğin içine doğru gitmek için atlardım karanavıma. her şeyden yorulduğumda bir arabaya atlar rüzgardan gözlerim çıkıp gidecekmiş gibi hissedene kadar hız yapar, bir yere çarpar ölürdüm. hem de çok mutlu, yaşamış biri olarak ölürdüm.
