tüketiyoruz azizim. sadece maddeyi değil, maneviyatı da tüketiyoruz. birisini istiyoruz, hem ruhen hem bedenen. ulaşmak için binbir çaba, uğraş.. sonunda ulaşıyoruz, artık o bizim oluyor, sahipleniyoruz. sonra? sonra rutin oluyor. hiçbir ten teması o ilki gibi olmuyor, ilk öpücüğe yaklaşamıyor bile sonraki öpücükler. önceden olmayan şey/şeyler, artık bir rutinimiz oluyor. yemek, içmek gibi. ve ne zaman ki "olmasa da olur" diyoruz, işte o an kaybediyoruz.
ve biz kaybedene dek kıymet bilemeyen varlıklarız. işte ondan sonrası acı ve gözyaşı. e hani olmasa da olurdu? nah oluyor işte.
