baştan beğenmediğim, ancak birgün kendimi televizyondaki soliste eşlik ederken bulduğumda çoktan sözlerini ezberlediğimi farkettiğim, daha da kötüsü; bu mükemmel sözleri ezbere bildiğimin farkına varamayıp haftalarca mahrum kaldığım ancak klibi ile dikkatimi çektiğinde beni geri dönüşü olmayan yollara sokan kolpa şarkısı.
ayrıca o nasıl kliptir, o nasıl oyunculuktur, o ne deli bakışlardır, o nasıl çaresizlik, nasıl iç acıtan bir durumdur yaaa.
böyle saçma ismi olan bir gruptan beklenirmiydi böyle bir şarkı? müziğine değinmiyorum bile. girişinden itibaren hipnoz etkisi...
son sözü söylemek mi, sevdiğine git demek mi zordur
bırak beni kendim gideyim, ardımdan ağlamasanda olur
işe yarar mı bilmem, elimde eskitilmiş bir gurur
gün gibi ortada çıplak paramparça ömrüm
ama sen hep hataları, içimde kalanları gördün
söz verdim sana çıktım hayatından, yürüdüm...
yenilgiyi hazmedip, gururuma hapsedip gidiyorum
yaralarım yarı açık, bendim zaten tek sanık biliyorum
asaletimden mi bilmem yoksa korkumdan mı, susuyorum
