ben bundan sonra ne mutlu olurum ne mutlu ederim. ev cehennem yeri gibi babam her şeyi öğrendi. sabah namazına kalktığında hıçkırıklarını duyuyorum. herkes bana acıyan gözlerle bakıyor. odamdan dısarı çıkamıyorum. kimsenin yüzüne bakamıyorum. küçük kardeşim acıyıp yemek getiriyor bi tek benle o konusuyor. üniversite hayatım bitti daha asla göndermezler bu da ablamın numarası nolur mesaj atma. böyle olması gerekiyormuş demekki. seni daha göremiyecek olamak baskasının olacağını bilmek çok acı ama artık kabullendim bittiğini kendine çok iyi bak seni her zaman sevdim. (not: sevdiğiniz insandan istemeden ayırılmak zorunda bırakılmak ve o insanın hayatının mahvolmasını çaresizce izlemek bu acıyı hissetmek asla unutulamaz.)
