sevgilisiyle birlikte olabilmek için "aşkım namus iki bacak arasında değildir" diye felsefe yapan, aforizmalar sıçan erkeğin, ilk bululmasından itibaren onu bir an önce yatağa atma çabası içine giren ve bunu ilişkideki olmazsa olmazlara ilk sıraya yerleştiren, arkadaş ortamı arasında bakireliği hiç önemsemediğini dile getirip alttan "sevgilimle evlilik hayatı yaşıyoruz yani onu beceriyorum (!)" mesajını vermeye çalışan, bununla da egosal bir tatmin içine giren bireyin, evlilik konusunda "ben çok şey yaşadım, neyin nasıl olduğunu iyi bilirim" diye felsefe yapıp bakire olmayanla evlenilmemesi gerektiğini düşünen insanımsı erkeğin çelişkli yaşamı.
not: zaten bu fikrini bilip de senle evlenmeyi kabul edecek kızın, "zekasının bakireliğinden" şüphe ederim ki bu evlenilmesi gereken kızlar kriterlerinde benim için daha önemlidir.
