bitti buraya kadarmış dediğin an da başlar her şey.
önce aileye kavuşur hiç sarılamdığın kadar sıkı sarılırsın annene kokusunu içine çeke çeke..
en yakın arkadaşın koynuna sığınırsın ağlamaktan artık ona utanarak,susar ve srılırsın sadece oda anlar zaten zor tuttuğunu..
sığmazsın hiç bir yere,ufak tefek bir insan olman hiç bir şeyi değiştirmez bu durumdayken sen..
kendini atar,dışarıda nefes almaya çalışır vakit öldürür oyalarsın kendini..
ve bütün bunları sosyalleştiğini sanarak devam edersin ..
... aslında sen hep onu düşünerek yaşarsın her dakikanı, her gece hayaliyle uyur tam uykuya daldığın an o bitmek bilmez kabuslardan çığlık çığlığa uyanırsın.sabahlara(zor çıktığın sabahlara) onsuz uyandığının farkına varıp acısını tadınca ya tekrar uyumaya zorlarsın kendini ya da saatlerce yatakta kalıp onu hayal etmeye yokluğunun acısından bile mutlu olmaya devam edersin.
uyur uyanık çıkarsın en sonunda yataktan.5 dakika da bir telefona giden gözlerini yine orada bulursun istemsiz,yine yok arayan soran..
fırlatır atarsın cebinden hiç eksik olmayan telefonu yatağın üstüne.bir kahve en az ardı ardına yakılması gereken 2 sigara tüketirsin 2 dakika içinde.evin içinde atılmış 2 mayhoş tur biraz açar uykulu mayhoş hallerini(ne çok severdi uykulu mayhoş hallerini, o ses tonunu sırf o seviyor diye konuşmassın uykudan uyandığın ilk bir saat hatta) oyalanma girişimlerine devam edersin en savruk tavırlarınla biraz temizlik, belki biraz televizyon ekranına kitlenirsin hiç olmadı takılıp kenarına söndürdüğün 2 izmariti seni sahiplenemediği kadar çok sahiplenen izmaritlerinin küllüğüne onu devirir oturur ağlarsın kolu kanadı kırılmış hissini bolca taşıyarak.o hırsla kalkar tekrar telefona koşarsın yine yok hiç bir şey ekranda cebine atarsın en sonunda, ait olduğu yere.öyle ya da böyle geçirdiğin güne hayretle geçersin yatağa.o varken hayatında rahatlıkla daldığın uykuya kavuşmak zordur, savaşmak bir hayli yorucu.gözlerin kapanır da umursamazsın elinde olmayarak o çok sevdiğin uykuyu bile.döner durursun saatlerce yatağın içinde, belki bu gece çıkar aklımdan da uyurum sakince.işte o an avaz avaz bağırasın gelir 'ewet seni aldattım.. her gece her gece... yorganımın altına yattım.. sadece...'kimse duymaz susar ekrana kitlenirsin onun resmiyle.bir bakmışsın yine aynı kabuslar, yine o kulak tırmalayan hıçkırık sesleri..
yoksa hayatında ve sen zaten yok olmamasını istemiyorsan yokluğunun acısıyla bile mutlu olabiliyorsan sosyalleşemezsin hiç bir zaman, sosyalleşsen bile anlamazsın anlasan bile o kabuslara analık etmeye devam edersin koyu yeşil gecelerinde .. !.
