statta izlediğim maçtır. izlenimlerimi aktarmak isterim.
maça fener'lilerin ilgisi çok fazla idi. stat girişinde çok uzun kuyruklar vardı. fener'imize ayrılan tribünler tamamen dolmuştu. hatta merdivenler bile doluydu.
taraftarlar resmen kadıköy'ü aratmadı. atmosfer muhteşemdi.
maç ortada başladı. sonra volkan'a yakışmayan golle 1-0 geriye düştük. ama hemen arkasından emre'nin muhteşem golü ile beraberliği yakaladık. tribünlerde "tam zamanında geldi gol" diyorduk.
ama sonrasında buca'nın 2. golü geldi. buca yatacak diyenlere en güzel cevabı veriyordu sahada. sivas'ın puan kaybetmesi ile buca'nın belki de son umudu idi bu maç. fener de rakibini küçümser havadaydı ve cezasını çekiyordu.
ilk yarı buca'nın üstünlüğü ile geçti. devre arasında tüm takım soyunma odasındayken guiza tek başına sahada ısınıyordu. tribünler guiza'ya sevgi gösterilerinde bulunuyordu. guiza'nın gireceğini anlamıştık. tribünde yanımdaki renkdaş, "guiza gol atacak içime doğuyor" diye bağırıyordu.
2. yarı başladı. buca 3. golünü attı. tribünlerde tam bir şok havası esiyordu. herkes sessizce birbirine bakıyordu. şampiyonluk gidiyor muydu? ama yine de içimizde umut vardı.
bu dönemde buca taraftarının coşkusu görülmeye değerdi. hakikaten iyi ve coşkulu bir taraftarı var buca'nın. düşmelerine üzülüyorum. keşke buca bu oyununu lig başından beri oynasaydı da düşmeseydi. ama bu şekilde oynarlarsa seneye yine süper lig'e çıkarlar.
aykut hoca stoch'u oyuna soktu. stoch'un takıma verdiği enerji görülmeye değerdi. ölümüne oynuyordu stoch.
sonra alex'in penaltısı geldi. trübünler yeniden hareketlenmeye başladı. sanki yeniden inanç gelmişti taraftara. fener de rakibini küçümsemeyi bırakmıştı artık, bastırıyordu.
ve alex'in kafa golü. stat yıkılıyordu. artık inanç geri gelmişti. beraberlik vardı. herkes 4. golü beklemeye başlamıştı.
ve guiza. herşey birkaç saniye içerisinde gerçekleşti. guiza oyuna girer girmez harika bir gol attı. tribünlerde neredeyse ağlayanlar vardı. dile kolay 3-1 geriden 4-3 öne geçiyorsun. herkes birbirinin sırtına çıkmıştı adeta. yanımdaki renkdaş "ben demedim mi" diye bağırıyordu. tribünler guiza diye bağırıyordu. güiza ise engelli vatandaşların olduğu bölüme koşmuş, golü onlarla kutluyordu. bu da güzel bir ayrıntı idi. eve gelince öğrendim ki guiza golü attıktan sonra ağlamış. helal olsun.
tribünler coşmuş, stat adeta yıkılıyordu. guiza tribünlere dönerek haydi haydi diye işaretler yapıyordu. ve tam maç bitsin artık derken santos'un 5. golü geldi. artık herşey yolunda idi.
maç sonu fener'li futbolcular tribünleri dolaşarak taraftarı susturdu. ve futbolcular ile taraftarlar fener gol gol, şampiyonluk geliyor sloganını karşılıklı attı. bu an da görülmeye değer, ve muhteşem bir andı.
(bkz: http://fotogaleri.hurriye...amp;cid=46441&rid=155)
(bkz: http://fotogaleri.hurriye...amp;cid=46441&rid=155)
kısacası uzun yıllar akıllardan çıkmayacak efsane bir maçtı. 2007'de yine bu statta fener'imizin şampiyonluğunu ilan ettiği maçtaydık. bu maç ta insallah bu sezon şampiyonluğu getirecek, ve biz bu maçı yine canlı izlemiş olacağız.
ha bir de 3-1 geriden gelip bize bu mutluluğu yaşatan fener takımına ithaf etmek istiyorum: gel de bu takımı sevme.
edit: unutmadan, fener'in bu galibiyeti ile galatasaray matematiksel olarak ligte kalmayı garantilemiştir. kaderin cilvesi bu olsa gerek.
