acıtır çoğu zaman.
bazen tek gerçeğimiz bir insan olur.
bazen tek gerçeğimiz aynı zamanda en büyük yalanımızdır.
mesela bir gün bir çocuğa tutulursun
ona dokunmak istersin
onsuz yapamazsın
ona baktığın zaman canın yanar
bakmadığın zaman da..
sanki birisi bir cam parçası ile seni kesip açıyor gibi gelir..
ama o yalandır.o yoktur.o senindir.ama dokunamazsın.bakamazsın.o yalanındır.herkesden sakladığın bir günahındır.
herkes gibi sevemezsin onu.
o herkes gibidir çünkü.
ve en önemlisi onla aynı şehirde bile değilsindir.
aynı güneşe bile bakamazsın.
aynı denize bakamazsın.
o ankaradadır.sen istanbulda.
üstelik o seni bilmez.
işte bunlar gerçeğin daniskasıdır.
ama aynı zamanda senin yalanın,senin günahındır.
o sen,sen osundur.
