ahh lise anılarım aklıma geldi bir an. açayım dedim bir başlık bu konu hakkında.
bizim lisede şakirt diye tabir ettiğimiz kişilikler bolca bulunurdu. feto yurdunda kalan sınıftan 9 tane arkadaşımız vardı ki. adamlar her sabah okula gelirken ellerinde bir zaman gazetesi kesin getirirlerdi. ister istemez derslerden sıkılıp okurduk. aslında yanlı bir gazete olmasa kalitesi bakımından iyi debir gazetedir zaman. ön yargılarımı yıkıp okudugumda anladım bunu da.
neyse gelelim konumuza. bu feto yurdunda kalan arkadaşlar. abi bir maklube var süper birşey kesin yemen lazım. bir çiğ köfte yapıyor abiler bir yemen lazım filan diye gazlıyorlar bizi her zaman. her yaptıkları günde çagırıyorlar. neyse dedim bir gün gelicem. adamlar biliyor benim çig köfteye bir zaafım olduğunu ne zaman çiğ köfte olsa çağırıyorlar beni.
en sonunda dayanamadım. tamam geliyorum dedim. okuldan çıktık neyse bir servis geldi bindik gittik yurda. bir saha gibi birşey var başladık top oynamaya filan. sonra biri sohbet var dedi. lan bize ters böyle şeyler. sohbeti ben arkadaşlarımla taşşak şeklinde yapmayı seçerim dedim. ben ve benim gibi 3 arkadaşım gitmedik.
ulan top oyna filan da sıkıldık artık saat 6 oldu karnımız acıktı. hala yukarda birşeler yapıyorlar. bizim arkadaşlar isyan ediyor. ondan sonra fetoya bir küfredersin orda ana avrat. kaçtık yurttan gittik adam gibi çiğ köfteyi yedik. ohh mis gibiydi. etsizdi bide amk.sağlıklı daha ne olsun.
yani size tavsiyem s.kerim 3 lira kara geçeceğim diye, beleşe çiğ köfte ve yemek yiyeceğim diye, yurda filan gitmeyin. gidin paşa paşa çiğ köftenizi yiyin. beyinlerinizin yıkanmasına izin vermeyin. küçük şeylere kendinizi satmayın. bana bu büyük bir ders oldu ve paylaşmak istedim.
okuyan herkese çok teşekkür ederim. emeğe saygı duydugunuz için.
