hayatımda en değer verdiğim insan, büyük önder. 5 yaşlarındayken öldüğünü söylediklerinde hüngür hüngür ağladığımı hatırlıyorum. ve ağlarken dedeme şöyle demiştim; 'dede, atatürk yemeğini yedi de mi öldü yemedi de mi öldü? ' seneler boyu bu sözüme gülmüşlerdi ama küçükken benim için en önemli şey yemekti ve ben en çok sevdiğim kişinin bundan mahrum olmasına çok üzülmüştüm. şimdide en çok sevdiğim şey ülkem ve ülkemin o'ndan mahrum kalmasına çok üzülüyorum.
