hayatınızı dolu dolu yaşayamadığınıza inanıyorsunuz, çünkü sistem sizi mecburiyetlerle dolu bir hücreye kilitlemiştir ve gerçek bir hayat yaşamak bu sistemin içinde çok büyük bir lükstür...
işte bu yüzden içinde bulunduğunuz psikolojik buhranlarınız için elinizden bişi gelmez ve biliyosunuzdur daha da sıkıntı çekilecektir. gün geçtikçe çekilen çile sanki sırtınıza eklenen bir taş gibi dizlerizin takatı kalmayıncaya kadar ağırlaşmaya devam edecektir. öyle ki sizin için yaşamak, bünyenizin biyolojik faaliyetlerini devam ettirmesidir sadece. düşünmemek için beyninize ötenazi yapmak istersiniz. sizi telkin edebilecek bir din inancınızda yoksa eğer, işte o zaman yere çökeceğiniz günü beklersiniz çaresizce ve küfrederek!
