az önce eksi'de gördüm, çocuğun birini öldürmüşler bu yüzden. Şimdi ben adana'da ikamet ediyorum, çevremde pkk'lı çocuklar var. Komşum falan, oturup sigara içeriz muhabbet ederiz yeri gelince pkk'yı, yeri gelince devleti eleştiririz beraber. şimdi bu adamlarla ortak paydada buluştuğumu düşünürüm genellikle, fakat ne zaman ki okula gitsem bu adamlar toplanmış. bir anda tiksinirim hepsinden. topluluk psikolojisi midir nedir ne mücadelelerine, ne ezilmişliklerine empati kurarım o an. Tiksinerek bakar, geçer giderim yanlarından. şimdi bu başlığa haber olan arkadaşı bilmiyorum, tanımıyorum. Ama şunu biliyorum ki bu ülkede gerçekten bir şeyler değişti son 10 yıldır. yani artık birçok insan dağa çıkan pkk'lıya "yediği kaba sıçan bir avuç şerefsiz" gözüyle bakmıyor, devletin de birçok hatasının olduğunun farkında insanlar. Şimdi bu diyalog ortamından ben memnunum, beraber barış dolu yaşamanın ilk basamağı bunlar, ilerde bir gün sana düşman diye belletilen insanların derdini kendine dert edeceksin ey sevgili ulsualcı faşist, ben buna inanıyorum. gün gelecek, nasıl ki bugün 80 kuşağı birbirlerini sağ-sol diye bölen saçmalığa bugün gülüp geçiyor işte bizim kuşağımızda utanacak düşündüklerinden, söylediklerinden, yaptıklarından. fakat işte zurnanın zartladığı yer burası, bunu yapmak zaman alacak. yani yarın uyanacağız, ve geleceğe umut dolu bakan insanlar ortaya çıkmayacak, yavaş ve adım adım geleceğiz o sürece. Ama şimdi birileri o sancılı süreç geçmeden, taksim'in orta yerinde sarı, kırmızı, yeşil puşi takarsa işte bir takım tasmasız ırkçıların da damarına basmış oluyor arkadaş. he ilkel adamlar bile bu açılım süreciyle evrildi aslında, barbar herifler 10 sene önce kürtçe duysaydı birilerinin boğazını keserdi ama işte yavaş yavaş demokrasi, insanlığı kabul ettirdik bu adamlara. Ama sen de tutup sanki bu memlekette bunlardan hiç kalmamış gibi davranıp kafana estiği gibi yapma be arkadaş işte, istanbul'un orta yerinde yapma bunu. bak gördün mü? öldün anasını satayım lan, bundan daha ızdırap verici bir şey olabilir mi insanlık için? Artık sevgilinin elini tutamayacaksın, yılda bir iki görüşeceksiniz o da toprağını sulamaya gelicek sadece.annen elbiselerine sarılıp ağlayacak günlerce, aklına geldikçe gözünü kaçıracak insanlardan gözyaşları gözükmesin diye, değer miydi sarı, yeşil, kırmızı puşi takıp taksim'de gezmek için? Geçen ben de gördüm adana'da sarı kırmızı yeşil bileklik takıyordu gencin biri, "hay a... kodumun şerefsizi" demiştim içimden, ama bugün taksim de öldürülen gencin haberini okuyunca üzüldüm, boşver o da yaşasın. napalım, bir insanın hayatından değerli mi lan bir bileklik?
