14 yaşında ki bir çocuğun, psikolojisinin kaldıramayacağı kadar ilişkiler yaşamsını anlamlandırmakta zorlanıyorum doğrusu. çağdaşlığı sadece sevişmek ve alkol kullanmak zanneden zihniyetinde ta amınakoyayım. beyinlerini geliştirmek yerine vücutlarını geliştiren zerzevatların aklına sokak köpekleri işesin.
edit: bu entry yanlış anlaşılmış gibi, alkolik olmasamda hem iyi içerim, hem sık içerim. ama bu çağdaşlığın ölçüsü değil ve olamaz da. yoksa en çağdaşımız ayyaşlar olurdu.
