Geçiyor yine büyük denizden büyük vapurlar;içinde en büyük hayaller,aşklar,nefretler barındıran o büyük vapurlar...denizi izleyerek öğrendim birine emek vermeyi,sevgi emektir diyebilmeyi,bir şeyler için varolduğumu hissettim,hissederdim ya ondan önce de tanımlayamazdım kelimelere vuramazdım yine de sabrı,mücadeleyi... ama martılar kadar sakin kalamadım ve onlar gibi istediğim zaman uçup gidemedim ve bu yüzden hep imrenmişimdir onlara,gidemediğim için yalandan gülmeyi öğrendim;öğrettiler aslında
Dostumsun sen benim ,hikayelerimde figürandın kahramanlar yok iken,bana sen öğrettin parmaklarımla hissedebilmeyi,dokunabildiğim kadar varolabildiğimi...
