benim için hala tutkuyla sigarayı ve sigaralı günleri sevip, ancak sigara içme eylemini yerine getirmeme durumunda bulunma halidir.
Karasal iklimin soğuk sabahını sıcak öğlenine terkedeceği saatlerde sigara paketini, içinden çıkardığım son sigaramı yaktıktan sonra şık bir bilek hareketi ile 1 metre mesafeden çöp kutusuna fırlattım.
aklımda olan tekşey gidip yeni bir paket almaktı.
elimde ki sigaradan son nefeslerimi alırken, diğer elimi cebime atıp kağıt, bozuk ne varsa tüm paramı aldım avcuma, tam da bir paket sigaranın fiyatına denk geldiği için sevinçle uzattım elimi büfeciye ve bir paket sigara istedim.
büfeci parayı alıp tam sigarayı uzattığı anda " abi zam geldi" dedi.
içimden ne kadar daha vermem gerektiğini sorma ihtiyacı hissetmedim. sigarayı bıraktım elimi uzattım parayı geri aldım.
karşımda duran eczaneden bıkkın gözlerle caddeyi kesen kıza yaklaşıp sigarıyı bırakmak istediğimi söyledim. sevinçle ilaç kutusuna benzeyen bir kutuyu uzattı bana ve gülümsedi. hiç sormadım ne olduğunu sadece gülümsemesini seyrettim. kredi kartımdan bedelini çektirip dışarı çıktıktan sonra paketin üzerini inceleye inceleye eve döndüm. NiKOTiN SAKIZI imiş.
Kullanmaya başladığım ilk günlerde tat alma duyum çok daha fazla algı elde etmeye başladı, ilk bir hafta sakız çiğnerken çokça dilimi ısırıp yaraladım ve sakızı bıraktım, ilk 2 ay sürekli yemek yeme içgüdüsü ile yaklaşık 10 kilo aldım.
ikinci aydan sonra bedenimde ki değişimin ancak farkına varıp bir şeyler yapmam gerektiğini hissettim.
alternatiflerim arasında en iyisi olan yürüyüş çok etkili oldu 4~5 kilo kadar zayıflatım ve ideal formuma alıştım.
1 sene sonrasında artık sabahları kalkarken hiç zorlanmıyor, çok uzun mesafeleri yürüyebiliyor, eğimli yerleri yada dik merdivenleri nefes nefese kalmadan çıkabiliyor, bedenime çok daha fazla güvenebiliyorum.
