10 metre önümde bir araba durmuştu, arabanın arka kapısından inmeye çalışan adam sağa baktı, sola baktı, bir türlü ayağa kalkamadı. o dönem daha 12 yaşımda olmamdan olsa gerek bu durum pek bi hoşuma, pek bi komiğime gitmişti, içimden "özürlü" dedim adama; ama hemen akabinde adam arabadan koltuk değneklerini çıkarıp öyle kendini dışarı çıkarınca insan olduğumdan, daha doğrusu olamadığımdan utandım., zira adam gerçekten de özürlü * çıkmıştı. o an yaşadığım şoktan kurtulmak için adamın yüklerini taşımasına yardım ederek biraz olsun vicdanımı rahatlattım.
her ne kadar o zaman yaptığım şeyin farkında olmasam da o olay öğretti bana hiçbir insanın mükemmel olmadığını, her insanın birtakım kusurlarının olduğunu, ve bunlarla dalga geçilmemesi gerektiğini. biraz acı da olsa... *
