2000 yilinda altin palmiye ödülünü almaya hakkazanmis eser. müzikal gibi degil gibi. filme farkli bakis acilariyla bakildiginda farkli cikarimlar yapilabilir. duygusal bir bakis acisi ile bakildiginda aglatacak kadar dramatiktir. elestirel bir bakis acisi ile bakildiginda ise kapitalizm tüm acimisizligi ile ön plana cikar. Komunist bir goruse sahip olan yazar ve yonetmen lars von tiers in filminin son kisminda ekranda su yazi belirir:
They say it's the last song;
They don't know us, you see.
It's only the last song if we let it be.
bu son şarkı diyorlar;
çünkü bizi tanımıyorlar.
sadece biz izin verirsek son şarkı olur.
ben filmi ikinci bakis acisiyla izledigim icin, son sarki olarak kapitalizmden bahsedildigine inaniyorum. fakat son sarki kapitalizm degildir, cunku biz buna izin vermeyecegiz!
