burada bu sözlükte bu tarz mukayeselerin arasında buluyorum kendimi. buranın amacını düşünüyorum birşeyler kazanmaya ve kazandırmaya geldiğim yerden söz ediyorum ey ulu sözlük. ama bir an tink ediyor kafam diyorum ki kendi kendime
"keraneye gitmiş hayatında vajinayla ilk kez tanışan bir çocuk gibi düşünüyorum kendimi. sanki o hayat kadını ile ilk kez ben sevişiyormuşum gibi düşündüğümü farkediyorum ve şöyle bir düşünce oluyor gel seni bu hayattan kurtarayım kadın"
müptelası olduğundan mı yapıyor ? hayır! bataklığın içerisinden çıkamadığından tabiki...
evet insanlık dediğin bir kıyafet ise senin üzerindeki de kıyafettir benim üzerimdeki de . ama kıyafetin içerisinde sen ve ben varız unutma. sen kendini biliyorsun ben ise yazdıklarımdan bir selam gönderdim . düşüncelerin tozlu yakamı tokatladım çıktım gidiyorum...
