işte çok tatlı bir şarkı daha...bulutsuzluk özleminin en iyilerinden..belki de en iyisi...
bazen bu şarkıyı söylerken bulursunuz kendinizi, hem gerçekten de öznesiyken...tadından yenmez....bazen yine bu şarkı kafanızda çalar da çalar, köhneleşmiş bir metropolün egzoz dumanları arasında sağa sola küfrederken, bu şarkının öznesi olmayı özlerken...
"sadece gökyüzü, sadece deniz, sadece sen ve ben" diyebileceğiniz bir an'ı arar durursunuz...her şeyden vazgeçmek istersiniz....ve her şeyden vazgeçmek için de iyidir bu şarkı...vazgeçmenin bir anlamı olur...
