uütf'de aşağıdaki metin ile başlamış 2 gün devam etmiş grevdir.
arkadaşim sen kimsin?
bu eylemin amacı ne, ne istiyorsunuz, bu benim eylemin değil diyen arkadaşım.
söyler misin sen kimsin ?
neden susuyorsunuz neden korkuyorsunuz, neden katılmıyorsunuz, susmayın, korkmayın, katılın diyen arkadaşım.
söyler misin sen kimsin ?
bana ne, bu eylemden bir şey çıkmaz, sonrasında ne olacak diyen arkadaşım.
söyler misin sen kimsin ?
söyleyeyim mi ?
kendini bildin bileli okuyorsan, sınavlarda yarışa yarışa, kendini tükenmiş bir yarış atı gibi hissediyorsan, dahası yarış hiç bitmeyecekmiş gibi geliyorsa.
sen doktorsun.
giydiğin önlüğün dışı milleti, içi seni yakıyorsa; annen baban hem mesleğinin seni tüketmesine üzülüyor, hem mesleğinle komşuya hava atıyorsa.
sen doktorsun.
arkadaşların sinemaya giderken, en yakın arkadaşın evlenirken, evde çocuğun sensiz büyürken, seni büyütenler son yolculuğuna uğurlanırken sen nöbet tutmak zorunda kalıyorsan,
sen doktorsun.
sırf bir gün işleri düşer diye insanlar sana yaklaşıyorsa, kendi yakınlarını ihmal edip, başkalarının işlerine koşturuyorsan, son zamanlarda kendini randevu sekreteri gibi hissediyorsan, sonu bitmez sorulardan kaçmak için mesleğini gizlemek zorunda kalıyorsan.
sen doktorsun.
hasta psikolojisine sığınıp, alenen sana hakaret edene, iftira edene, tehdit edene dahası alenen sövene ve darp edene karşı arkanda kimsenin olmadığını ve olmayacağını biliyorsan ve savunmasız hissediyorsan.
sen doktorsun.
masada dansözün kalçasına, meyhanede çalgıcının zurnasına sıkıştırmaya, sigaraya, maça, içkiye, piştiye para bulan hastanın, iki tık tık yaptı diye senin muayene ücretinde gözü kalıyorsa.
sen doktorsun.
dahası
hayatının en güzel birkaç yılından feragat ederek elde ettiğin, tus sevinci, gururu ve başarısı, çalışmaya başladığın ilk haftalarda eriyip hüsrana dönüşüyorsa.
sen asistan doktorsun.
biraz önce yaptığı saygısızlık yüzünden bakmayı reddettiğin hastanın, sırf hocaya özel muayene olduğu için, angarya işlerini yapmak zorunda kalıyorsan ve bu esnada hasta pişkin pişkin karşında sırıtıyorsa
sen asistan doktorsun.
nöbet ertesi olduğun halde, gece geç saatlere kadar hocanın özel ameliyatında kaldıysan, ek ücret bir yana, bir teşekkür bile alamadıysan, ve hocanın özel ameliyatlar da eğitiminizin parçası diye savunmasına, ben ikinci öğretim yazmamıştım ki. diyemiyorsan.
sen cerrahi asistanısın
kendi doğum günü partine, hocaya sunman gereken hastalar olduğu için, ancak hocan özel hastalarını bitirmeden bakmayı reddettiği için geç kalıp gidemiyorken, bir de hasta ve yakınlarının, daha bekleyecek miyiz, paramız yok diye mi bekliyoruz, son otobüse yetişmemiz gerek gibi serzenişlerine maruz kalıyorsan,
sen çocuk asistanısın
hastanın her şeyi ile bizzat ilgilendiğin halde vizitte uzman doktor, hocaya sanki her şeyi o yapmış gibi anlatıyor ve sesini çıkaramıyorsan,
sen dahiliye asistanısın.
gece gündüz çalışıp tamamladığın çalışmada, yazdığın makalede, sunduğun sunuda ilk isim olamıyorsan.
sen temel tıp bilimleri asistanın
sen doktorsun, uzmansın, hizmetlisin, öğrencisin, personelsin hastanede o an ne eksikse sen osun.
aklında, tamam greve katılalım ama kime hizmet edeceğiz, bu grev kimin? gibilerinden sorular olabilir.
bu grev senin, asistanın, uzmanın, profesörün, muayenehanesi olanın, olmayanın, şimdinin öğrencisi yarının uzmanının, kısacası hekimliği onuruyla yapan yapmaya çalışan tüm hekimlerin.
bu ülkede kurtuluş savaşı verildi. herkes bu savaşa katıldı.
kimi toprak için, kimi bayrak için, kimi padişah için, kimi karısının namusu için, kimi ezan sesi için, kimi antiemperyalizm için. ama hep vatan için.
bu grev de bizim onurumuz için, doğal hekimlik haklarımız için, insanca yaşayabilmemiz için, geleceğimiz için, halkımızın sağlığı için nihayetinde vatan için.
son sözüm soruşturma açılmasından ve sicilinin bozulmasından korkan arkadaşlara.
sicil sofrada yenmiyor, ev kredisi sicille ödenmiyor, bakkalda sicil geçmiyor.
