izleyeli yıllar oluyor fakat, sol frame' de görünce, - filmden o kadar etkilenmiştim ki- bir kez daha içim burkuldu, bir bakayım dedim. ama tahminimden çok daha az yorum girilmiş olması, hatta fazlaca veya hiç beğenmeyen çoğunluğu görünce hayal kırıklığına uğradım açıkcası.
bu filme kötü ve sıradan diyen birisinin, kanımca sinema hakkında ciddi background sorunu vardır.
sean penn' i ön yargılı biçimde çok beğenen biri olsam da, tamamen objektif olarak diyorum ki; sean penn, tim robbins başta olmak üzere, en ufak role sahip oyuncuya kadar oluşturulan kompozisyon başlı başına oyunculuk şaheseridir. filmin, o koyu hüzün kadar, gerçek atmosferinde, limit gerçeğe o denli yaklaşıyor ki, filmin film olduğu gerçeğinin bir hükmü kalmıyor belli bir seyir süresinden sonra. sırf bu özelliği bile onu kült film yapmaya yetip de artacak bir özgünlük. - oyunculuklardan - zaten bahsetmiştim.
teşekkürler clint eastwood demekten başka söz kalmıyor.
