özlemektir ya ayrılığın aşısı, tutmaz yoksa sevdanın fidesi, ya da dokunamamaktır en dibindeyken sevda, uzanmak, açmak kollarını ufuklar kadar ama sarılamamak yine de.
küsememektir, ezilmek yine ezilmek ama küsememektir kalbini taşımanın bedeli, öyle bir bedel ki nerede nasıl ödeyeceğini asla bilemeyeceğin, karanlıkta kalmaktır, aydınlığı bilerek, isteyerek terketmektir, kendi kendine bile hesabını soramayacağın suçları işletmektir yüreğine.
kar kadar katıksız saf bir beyaza aldanmak, hem de seni acımasızca üşütürek donduracağını bilerek, yine de durmaktır ortasında, adımlamaktır ucu gözükmeyen dar patikayı, varacağına varamayacağını bile bile adımlamaktır.
anlamadığın biri dili bütün hayranlığınla saatlerce dinlemektir, sana sövüyor olsa da dinlemektir pür dikkat ve susmaktır, nedensizce sırf suskun kalmak için susmaktır.
ertelememektir bazen ama bazen de kapatmaktır gözünü üstüne geldiğini bilirken kapatmak gözünü ve beklemektir.
ve herşeye rağmen, gitmektir bazen sevmek, arkanı dönüp ayakların hıçkırırken, ellerin, saçların, tüm vücudun ağlıyorken içten, gözlerini sıktığın dişlerine kenetleyip, bakmadan ardına gitmektir bazen sevmek.
