sophie'nin julien le konuşmak için kütüphaneye gidip, söyleyeceklerini unutmamak için bi de prova yaptığı halde, julien'i gördüğünde yine ağzından büsbütün başka laflar çıkması...
çünkü sen konuşmaya cesaret ettiğinde, o kaçacak kadar bencildir, o geldiğinde ise sen zaman aşımından düşecek kadar yorgun...
ne kadar tanıdık değil mi?
hayat ne yazık ki bu filmdeki kadar surreal değil...
