sorumluluk, fedakarlık, emek ve bolca sabır ister. hatta hepsinden bolca ister. bebek bakmaktan farkı yoktur... eğer bir köpek alıyorsanız ömrünün 10-15 yıl süreceğini, bu süre içinde tıpkı engelli bir çocuğa bakıldığı gibi ona bakmanız gerektiğini, yıllar boyu günde en az iki kere çişe kakaya çıkarmanız gerektiğini, yüklü masrafı olduğunu, tüy dökeceğini evdeki eşyaları kemireceğini, hasta olunca maddi ve manevi yükler çıkaracağını unutmayın. eğer ben bunları yapabilirim diyorsanız, kendinizi düşünmeden şartlarınızın hangi ırk köpeğe uygun olacağını düşünün ve öyle karar verin. küçük çocuğunuzun ona tamı tamına bakacağına inanıp, "tüm sorumluluk senindir" diyerek köpek almayın, öyle olmayacak... aldıktan sonra ona ömrünün sonuna kadar iyi bakmakla yükümlü olacaksınız. dünyanın en güzel paylaşımlarını yaşayacaksınız, inanılmaz duygular anılar sizin olacak ve karşılıksız sevgiyi bulacaksınız. o size sizin ona bağlandığınızdan çok daha fazla bağlanacak. bu sebeple aldığınız köpeği barınağa, bir başkasına ya da sokağa bırakmayın... nasıl çocuğunuz yaramaz ve dayanılmaz da olsa onu yanınızdan ayırmayacaksanız köpeğinizi de ayırmamalısınız. ailesi barınağa bıraktı diye hiçbir şey yemeyip açlıktan ölen, intihar eden köpekler var. onun bir "can" olduğunu asla unutmayın. imkanınız olduğunda bırakın petshopların hastalıklı evcillerini ve gidin barınaktan bir köpek kurtarın...
