bütün ideolojileri bir kenara bırakarak, empati kurmaya çalışmak lazımdır.
bir kişi türkiye de yaşadığı için çok doğaldır ki, türkçe okumalıdır, yazmalıdır, konuşmalıdır.
ama bunun yanında anadilinin yok olma tehlikesi de bir kenarda duruyordur.
unutulmamalıdır ki, kültürüyle, hoşgörüsüyle övünen bir millet kültürün temel taşı olan dili yasaklamamalıdır.
bu ne çerkez, ne kürt, ne laz, ne tatar, ne ermeni olursa olsun.
türkçeyi bildikten sonra anadilinde dersler alması kimsenin zararına değil, ülke yararınadır.
zira böyle böyle kardeşlik, barış, bütünlük istenebilir.
bütünlük isteniyorsa, bütünün taleplerini dinlemek lazımdır.
geri kalan her şey çoğulculuktur.
bu da senelerdir türkiye de yapılmaktadır.
not:ne çerkez, ne kürt, ne laz, ne tatar, ne de ermeniyim. biraz mantıklı düşünen herkesin bunu çıkaracağını hala umut ediyorum, o kadar.
