elitlerin, ağladığı için yavşakça küçük düşürmeye çalıştıkları siyasetçidir.
eleştirilmesi gereken, muhakkak suretle görüşleri, düşünceleri, sözleri olmalıdır.
bir örnek verilmesi gerekirse ilk aklıma gelen şudur: cumhurbaşkanlığı seçimi olduğu sıralarda, "seçeceğimiz cumhurbaşkanı elbette dindar olacak." tarzında bir açıklaması olmuştu. o sorumsuz açıklamasından sonra da ülkede kargaşa çıkmış, ekonomi kötü etkilenmiş, suların durulması hiç kolay olmamıştı. halkın bir bölümünün güvenmeyi reddettiği, şüpheyle yaklaştığı bazı siyasetçiler, bu sözden sonra, şüpheci kitlelere temelli itici ve korkutucu gelmeye başlamıştır. oysa bu seviyedeki kişilerin ayrışmayı körükleyen bu tarz açıklamalardan şiddetle kaçınmaları gerekmektedir.
al sana hakiki eleştiri.
falandı filandı, şöyleydi böyleydi diye on saat konuşulur üstüne. ama allah aşkına ağlıyor diye bir insanı eleştirmek, bu yönden yaklaşıp tatmin olmaya çalışmak da nedir? bunu hangi mantıksal zemine oturtabilir, hangi çağdaş ölçütlerle savunabiliriz?
adam ağlar da, güler de... kusura bakmayın da size bu konuda anca bok yemek düşer.
