olmazsa olmazdır da, unuttuğumuzdur aynı zamanda... divan şiirlerinde rastladığımız bir kelimeden ibaret kalmış en sevgiliden de beklenen en sevilene de duyulan his... sevmekten de ulu şeydir merhamet, ben ile yaşamamaktır... merhamet yeniden gelirse meydana ne aç Ne dram kalır meydanda
Ne kahreden zulüm...
değil mi ki sünnileri katleden şah ismail'i yenen yavuz sultan hiç bir kızılbaşı öldürmedi keyfice, buna merhamet denmez de ne denir, kardeşin kardeşi katli hak olmuş, merhamet semadan silinmiş... üzerine methiyeler düzülesi merhamet şiirlere has bir kelam olmuş... ne yazık bize iliklerimizde merhamet duygusunu hissedemeden yaşıyor olmuşuz...
