Her zaman etrafımda bir yerlerde varlığını hissettiğim ve bana pis pis sırıtan yasalardır. Murphy bulmasaydı bu yasaları elbet ben bulurdum.
Geçmişime bakılırsa her otobüsün arkasından Allah Allah diye koşturan bir ben varımdır. Otobüsün yanımdan gidişindeki o saniyelerde yüzümdeki aptal gülümsemedir murphy yasaları. Otobüsün içinden dil çıkaran çocuktur. Planlı ve programlı çıkmıyorum bu şerefsiz kanunlar yüzünden. Otobüs şoförlerinin bana olan ibneliğini bir ben bilirim bi de otobüsü kaçırdığım için yürürken arkadamdan gelen sanayi köpekleri. Bu zamanlar da hep evdekilere evin yakınlarındayım diye yalan söylediğim zamanlara denk gelir.
Çok sıkıştığım bir zamanda evde mutlaka birisi tuvalette fayansları sayıyor olur ve o daracık yerdeki iki üç fayansı saymak bir asır gibi gelir. Bu yüzden evden başka bir yerde tuvalet yapmama gibi bi alışkanlığı olan ben zamanla bulduğum deliğe işemekteyim. Rahatım yani.
Deliler gibi aradığım bir eşyayı asla o çıldırmış anımda bulamam ne zaman yenisini aldım ve ya artık işime yaramayacağına kanaat getirdim o zaman burnumun dibinde biter.
Telefonumdan knt eksik olmaz, mesaj hakkı desen 11.000 tane nereme sokacaksam o kadarını neyse... Bunları gereksiz zamanlarda gereksiz kişilere harcarken en gerekli zamanda, gecenin bi köründe ev telefonun dibinde "şimdi yakalanacam" korkusuyla helak olmuşumdur.
Umarım bi tanıdık çıkmaz dediğim zamanlarda özellikle karşımda beliren en münasebetsiz insanın açıklamasıdır Murphy yasaları.
En kaşlı, döşü kıllı, saçı yağlı, bakımsız çirkin ördek yavrusu olduğum zamanlarda gelen o halde gidemediğim iş görüşmeleri de çoğu zaman bu yasalardan müzdarip olduğumun en keskin kanıtıdır. Asla aramayacağını düşündüğün "Biz sizi cvnizi inceleyip arayacağız" diyen insan seçer bulur en nadide günü.
Daha zibilyon tane sayabilirim ... Söz sizde, sizin de varsa paylaşın , anlatın, dökün içinizdekileri benim şimdi 45 geçe otobüsüne yetişmem lazım!
