tıpkı yıllar önce alınan antep galibiyetini hatırlatan maç olmuştur. umarım sonu da o yılki gibi şampiyonluk olur. ancak kasap havasını andıran maç olmuştur. bir tolunay klasiğiydi doğrusu. tıpkı golü yedikten sonra tribünlere sandalye fırlatmak gibi. maçın başında penaltıları veremeyen hakem kontrolünü kaybetmiştir ve sonrasında saçmalamaya başlamıştır. ayrıca niang'ı da cezalı duruma düşürmüştür. lugano'yu da oyundan atamamıştır, emre güngör'ü atamadığı gibi. her kornerde emre'nin güreş çalışmalarına göz yummuştur.
fenerbahçe bu sene gerçekten farklı artık. son ana kadar mücadele ediyorlar ve bu taraftarları çok mutlu ediyor. sahada takım ruhu denen şeyi görmek gerçekten çok güzel. bunu gören taraftar da tribünde gereğini yapıyor. ruhsuz maç kazanacağımıza (tıpkı geçen seneki gibi), ruhunu ortaya koyup savaşan takımla kaybetmeyi tercih ederim. takıma bu ruhu kazandırdığı için aykut hocayı tebrik etmeli. iyi ki varsın hocam. şampiyon olmasak bile bu takımın başında olursun umarım.
