kalp yaram.. canımın sıkılması .. lanet ettiğim tek nokta ..
canan tan tam benim yüreğimden anlatmış :
'minicik çocuk ellerimi avucunun içine hapsettiğinde, yüreğim yüreğinde eriyordu babacığım. parmaklarım büyüdü diye mi tutmuyorsun artık ellerimi? keşke hep küçük kalsalardı... ne oldu da ayrıldı ellerimiz baba? hiçbir zaman soramadım bunu sana. sormak istediğimde fırsat olmadı, fırsat olduğunda cesaretim...'
(bkz: canan tan - iz)
