nasıl tarif etsem nasıl anlatsam, hangi kelimeleri seçip hangi cümleleri kursam da bu filmi eleştirmeye gücüm yetti desem. hayatımda hiç beni hayal kırıklığına uğratmayan yönetmenden yine bir başyapıt. hangi filmi yaparsa yapsın, hepsinin ayrı bir tadı ayrı bir kişiliği karakteri olan bu yönetmeni uzun yıllar boyu bu işleri yapmasını diliyorum. mükemmelsin darren aronofsky.
hele ki o küçücük yaşıyla oyunculuğa atıp çizgisinden hiç kopmayan natalie portman! çok kişiler küçücük yaşlarında girdiler ancak büyüdükleri zaman çoğu kaybolup gitti. peki ya mathilda! o hiç bir zaman kaybolmadı. bir insanın büyük bir oyunculuğa doğru ilerleyişini görmek bu ekranlardan, ayrıca zevkli bir duygu. film hakkında hiç birşey anlatamıyorum farkındayım fakat bu bilinçli yaptığım birşey değil sadece izlemenizi tavsiye edebilirim. ve şu öneride bulunabilirim: bu yönetmenin diğer filmlerini de izleyin. ilk Pi'den başlayın son filmine kadar izleyin. Ayrıca bir ayrıntıda yakalım black swan'dan; nina metroda yolculuk ederken yan koltukta şarkı söylemeye başlayan adam pi filminde de aynı sahneyi maximillian için de yapmıştı. özetle, izleyin izlettirin.
