Başlığı açtığım zamanki entry min üzerine (#4861445) birşeyler yazmam gerektiğini düşündüm. Aslında seyir iyi ama bu kadar insana tek tek yanıt vermektense, bazı konuları maddeler halinde yazmak istedim. Bunun iki nedeni var. Birincisi efendilik ve aile terbiyesi olarak ifade ettiğim kavramın yanlış anlaşılması, ikincisi de dediğimi çok iyi anlayan arkadaşlarımı fazla karamsar görmem.
1) Efendilik pısırıklık değildir arkadaşlar. Efendi adam ikili münasebette karşıdakini kendinden önde tutandır. Diyeceksiniz ki karşıdaki kişi bunu senden bekliyor mu da yapıyorsun? Önemli değil, düşünmüyorum bile.
2) Efendilik anne kuzuluğu da değildir arkadaşlar. Efendi yetişmiş bir bünyede mutlaka özenli bir anne vardır. Anneye de saygı büyüktür ama, aradığı kızı bulmamayı annesine benzememesi ile açıklama davranışının anlattıklarımla örtüştüğünü söylersem konsepti bozarım diye düşünüyorum.
3) Hakkını aramak ya da rekabete girmek hakkında kendimden örnekler vereceğim. Yorum katmadan olayları anlatmaya çalışacağım, kıssadan hisse hesabı.
Hiç bir zaman not için öğretmen peşinde koşmadım. Kendi hak ettiğim nottan başkasını da istemedim, lazım değildi çünkü. Önemli olan hayatı yaşamak, yaşadıklarından anlam çıkartmaktır diye düşünürüm hep. Derslerim için de öyleydi, birşeyler anladığım ve öğrendiğim ders değerlidir. Öğrenmediysem, hoca bana anlatamadıysa bana ne. Hep hedeflerim vardı, onlara da kendim gittim. Kimseye de boyun bükmedim, istemediğim hiçbirşey yapmak zorunda kalmadım. Örneğin beni sınıfta bırakmak için dönem ödevi notumu bile işlemeyecek, kendisine parfüm hediye eden arkadaşıma sözlü notunu 5 verecek kadar aşağılık öğretmenim bile oldu. Ama ayağına ne ben ne de ailem gittik, dersten de geçtim.Birçok hocamın lisede sadece yanına gidip not yükseltmesini rica etmiş bile olsam, keza üniversitede durum yine aynı, çok daha iyi not ortalamalarım olurdu kesin. Ama işin altından kendi kendime kalkmanın verdiği gururu yaşayamayacağım gibi, aşağılık hissederdim kendimi. Sonuç ne diye merak ediyorsunuzdur. ilkokulda okul birincisiydim, ekolü olan bir lise ve üniversiteden aksamadan mezun oldum, üzerine de tezli yüksek lisans yaptım. Tezini zamanında verip mezun olan bölümümdeki iki kişiden biri de benim.
işyerimde 3 yıl yaşıtım, benden daha vasıfsız lise ve üniversiteden mezun, teknik bilgisi olmayan bir yönetici ile çalıştım. Tek artısı hiçbirşey yapmadan çok şey yapıyormuş gibi göstermesiydi. Bu düşünceyi yıkabilmek için üst yönetimde, dengim arkadaşlarımla beraber birşeyler yapmaya çalıştım ama olmadı. Tartışmalar vs. oldu, bu sürede işle ilgili hiçbir sorumluluktan kaçmadım, olumsuz vakalar dahil her işi üzerime aldım. işim artmasına rağmen ne mevcut personel sayısı, ne benim maaşım arttı.
Sonuç? Yöneticim olan arkadaş aynı maaşla aynı yerde çalışıyor. Önceden altında 3 departman ve yüzlerce insan vardı. Şu anda genel müdüre doğrudan bağlı, hala koordinatör, ama kendini koordine ediyor, altında çalışan yok. Ben, ondan daha fazla maaşla, yöneticilik yaptığım, haftada %20 daha az mesai yaptığım, hafta sonu çalışmadığım, şehit merkezinde bir işe sahibim.
4) kızlarla ilişkim asla istediğim gibi olmadı. hoşlanıp da duygularımı açtığımda "biz arkadaşız." yanıtını aldığım çok oldu. uzun süreli ilişkim olamadı, hiçbiri içime tam anlamıyla sinmedi. burada anlatılacak çok olay var ama, bu kadarla özetleyeyim. sonuç? harika bir kız arkadaşım var. bir ara gerçek olmadığımı düşündü, en büyük derdimiz kavga etmiyor oluşumuz! Ne geçmişe dönük bir burukluk, pişmanlık var, ne de açıklayamayacağım beni zor durumda bırakabilecek olaylar ve insanlar.
Evet dünya kötü, insan doğası iyi olduğu söylenemez. Bu fenalığa karşılık insan olmayı tercih etmek asla yanlış değil. Efendilik ve doğruluk; kaypaklık, işgüzarlık, ikiyüzlülük, sahtekarlık ve yalancılığın turnusol kağıdıdır. O nedenle efendi olmak savunmasızlık değil, en büyük savunmadır. Efendi olmak ezik yaşamak falan değil, son gülen olmaktır.
inşallah aklımdan geçenlerin hepsini yansıtabilmişimdir. Bundan sonraki aşamada bu konuyla ilgili birşey yaparsam, manifesto yazıp bir gayrıresmi örgüt kurmak gerekecek çünkü.
