bu herifin yani charlie kaufman'ın algı ve bu anladıklarını anlamlandırıp bunları hayalgücüyle harmanlaması inanılmaz. zamanın, mekanın, evrende kaç boyut varsa o kadar boyutun birbirine karıştığı, izlerken bütün algı mekanızmanızın son sınırda olmasının gerektiği bir film. izlerken ve sonrasında da bir sürü soru sorduran filmleri seviyorum ben. bu film de onlardan biri.
aklımda kalan, bizim şu anki kültür ve değer yargılarımıza aykırı gelen ya da gelmeyen bazı garip durumlar;
--spoiler--
yanan evi kiralamak. (bkz: yanan ev)
zaman algısının yitimi.
çok uzaklarda olan kızının günlüğünü eşzamanlı okumak. *
yazdığın tiyatro oyununda kendi yaşamından kesitler sunmak. daha da garibi bu tiyatro oyunununun içine girmek. *
ve tabiki geçmişe özlem.
ve tabiki aşk...
--spoiler--
