sizlere bugün başıma gelen bir olayı anlatmak isterim sayın okuyucu kardeşlerim..
insanlardan nefret ettiğim için geceleri dolaşırım sokaklarda. hava alma niyetine.
yanlışlıkla bilmediğim bir yere girdim ve kayboldum. evet,kayboldum. dolaşırken dönerken birden bir abi beliriverdi karşımda..
aramızda şöyle bir diyalog geçti;
-iyi akşamlar abicim,kayboldum. acaba demetten y.mahalle'ye nasıl geçebilirim ?
+canım buralar bu saatlerde tehlikelidir. şurdan bir taksi çevirelim gönderelim seni.
-eyvallah abicim,yürüyerek giderim. hem spor olur. bi zahmet tarif eder misin ?
+yok yok. çevirelim taksi. bak efendide bir çocuksun başına bir şey gelir. var mı paran ?
-çok teşekkür ederim abicim var. eksik olma.
+yok yok veriyim ben öyle git.(halbuki var)
-aman abi olur mu teşekkürler. var param.
birden cebime para sıkıştırmış. bak dikkat et kendine balicisi tinercisi vardır dedi ve kayboldu..
inanılır gibi değil dostlar.. ben,insanlardan nefret ettiği için suratlarına dahi bakmayan ben. o akşam nefret ettiği bir canlıdan yardım ve şefkat gördü. param vardı,fakat o'nun yoktur diye vermesi öyle bir huzur ile doldurdu ki bana inanın anlatamam.
insanları sevin,fakiri zengini fahişesi aptalı. ne olursa olsun sevin. sokakta yürürken tebessüm saçın etrafa.
bu gün hayatım boyunca unutamayacağım bir gün.
