sene 97 avcılarda eve çıkmışız, öğrenci evi tabi, 4 kişiyiz adam başı 25 veya 30 lira kira parası düşüyo. oyle salak bi dönemimdeyim ki okulda gereksiz bir dünya ciks tiple normal düzeyde olan harçlığımın önemli bi bölümünü bitiriyo sonra da eve gelip 2-3 gün sefil takılıyorum. ki bu parayı ezdiğimiz insanlarda 5 para etmez tipler, yok güzel bi cafeymiş, barmış akıyoruz düşüncesizce. yine okul çıkışı bole cuma gecesiydi heralde, taksime içmeye gitcez, 2-3 kız da ok vermiş gelmek için, gayet güzel ortam, gidiliyo taksime önce çalıntıda ucuz başlanıyo geceye sonra 3-5 mekan daha derken, çok da eğlenceli olmayan bi şekilde bitiyo gece, cepte topkapıya sarı dolmuşla gidip ordan minibüsle avcılara geçecek para kalmış başkada yok, tabi içkili bir gece sonunda müthiş derecede acıkacak karnımın zil çalmasına 1-2 saat var. neyse çakır keyif eve varılıyo ama yaklaşık 4 gündür falan eve gelinmemiş arkadaşlarda kalınmış evde yiyecek varmı yokmu bilinmiyo, cuma gecesi tabi eve bi giriyosun kimse yok evde herkes orda burda arkadaşında kalıyo. neyse hafif bi sızma olayı yaşanıp yaklaşık 2 saat sonra müthiş acıkmış bi şekilde kalkılıyo, buzdolabı açıldığında çürümüş bi domates ve çakma limon sosundan başka bişey yok dolapta, ekmek yok makarma çorba hiç bişey yok sadece kötü görünümlü 1 adet patates , tabi ağlamaklı olunuyo, bu arada sene 97 cep telefonu sadece lacoste, polo falan giyen abi ve ablalarda var o yuzden cepten arama gibi bi olay mümkün değil. neyse o patates alınıp çürük yerleri kesilip kuş kadar kalınca haşlanıyo yaklaşık 10 dk sonra üstüne acaba güzel olurmu diye limon sosu dökülüyo ve kötü oluyo tabi, bi biraya verilen dünyanın parasıyla neler yerdim şimdi diye kişi kendine sövüyo, anne baba özleniyo, arkadaşlar hemen eve gelsede bişeyler yesek deniyo, ama ev arkadaşları yaklaşık 15-20 saat sonra eve dönüyo. kış mevsimi olmasından evde ısıtıcı olmamasından evin buz oluşu aç bünyeyi tabi bikaç kat fazla etkiliyo. yani o 20 saat garibanlığın, açlığın dibine vuruluyo. ama tabi daha 4 sene öğrencilik var bu mevzu 10 larca kez daha yaşanıyo, uslanmıyo bünye.
