işin gerçeği de şudur. şu yaşadığımız toplumda hepimiz küçüklükten beri bazı kavramlarla yetiştik. yani ezan okunurken gürültü yapmaktan rahatsız olmak, ne bileyim allah'ın adını küfürle anmamak falan küçüklükten yerleşmiş şeyler. aksi halde rahatsız oluyoruz bu bir gerçek. bunu bir ateistin hissetmesi de çok normal, o şekilde yetişmiş, bu histen kurtulmak kolay değil ama bu his inandığı anlamına da gelmemeli. sonuçta çocukluktan beri kendini inandırıp, önünden kara kedi geçince kötü hisseden, merdiven altından geçince rahatsız olan, boşaldıktan sonra yıkanmaz veya abdest almazsa rahatsız olan bir çok insan var. peki nasıl kurtulunur. ateist kişi inanmadığı allah'a küfreder. bir rahatsız hisseder, iki rahatsız hisseder, üçüncüsünde bunun elflere küfretmekten farksız olduğunu bilmenin yanında hissetmeye başlar ve çocukluktan yıkanmış beynini kurtarır.
bunun dışında da o küfür allah'a değil allah kavramına ve inanan kişilere gidiyordur. çünkü artık ikisinden de bay gelmiştir.
