annemin karıncaların bulunduğu yerlere tuz döktüğünü görmüştüm çocukken. ben de her fırsatta şeker veriyordum onlara, sadece tuz yemesinler diye. tuzun onları uzaklaştırmak hatta öldürmek için döküldüğünden bihaberdim tabii. öğrendiğimde ise savaşım devam etti. öldürmeyin, yazıktır. baktınız baş edemiyorsunuz; geniş bir tabağın içine bir miktar şeker koyun ve o tabağın içinde birikmelerini bekleyin. kademe kademe evinizin dışına çıkarıp, uygun bir yere bırakın karıncaları. pek bir sevgi kelebeğiyim evet. bir kere isyan edip süpürgeyle köklerini kurutmuştum hepsinin sanırım vicdan azabından bu sevgi pıtırcığı halim. affedin beni karıncalar!
