Hazırlıktan beri platonik olduğum bir erkek vardı.
Lise ikide artık nasıl bir aşkla kaşıntı yaşadımsa duygularımı açtım.
Üç yıl bu aşk içimi kemirdi; sonunda cesareti topladım.
Bizim kızlar da gaz verdi sağolsun. iyi halt ettilerdi.
Geçmiş gün tabi ama diyalog şuna benzer bişeydi.
- Taner ben senle bişey konuşcam tenefüste.
+ Tamam konuşuruz dedi. O an başladı titreme bende.
Tenefüste; sınıfın kapısı önünde.
+ Taner ben sana bişi dicem ama kızmıcaksın.
- Tamam kızmam söyle
+ Bak yanlış anlamak yok ama;
- Söyle dedik ya
+ Ben senden çok hoşlanıyorum. Ama kötü bişey değil bu.
- OLabilir
+ Eee ne diyosun
- Kusura bakma ben yan sınıftaki Ayten den hoşlanıyorum.
Onla çıkıcam yani
+ Hıı, iyi, şeyyy zaten kötülüğüne söylememiştim
- Tamam ya önemli değil.
+ Yanlış anlamadın değil mi
- Yok caaanıımmm. Olur öyle.
Mosmor oldum o anda; dünya başıma yıkıldı.
Taner sağolsun beni rezil de etmedi ama; benim ettiğim bana yetti.
Birsüre sonra bu Tanerle Ayten bir ay kadar takıldılardı.
Ben de göz ucuyla dahi bakmaya çekinir oldumdu zaten ona.
O günden beri de aşkımdan ölsem bile bir erkeğe çıkma teklif etmedim; onlar etti.
